Plan da se obiđe veštačko jezero Bela reka u Ripnju koji je prirodni dragulj nadomak grada i šume Torlak do izvora Točak, izmenili smo usled kiša koje su onemogućile bezbedan prolazak kroz ovaj deo rekreativnih predela naše Opštine.
U zgradi Šumske uprave Avala posetioce su dočekali Saša Rajković, šef Šumske uprave Avala i Slobodan Simonović, zamenik predsednika Opštine, kao i članovi Veća Bojana Jakšić, Dragan Rajić i Nebojša Zdravković. Gospođa Jakšić je prenela pozdrave dobrodošlice predsednice Opštine Ivane Tomić Ilić i istakla da Opština u saradnji sa nadležnim službama koje brinu o Avalskom kompleksu kontinuirano organizuje posete građana koji se upoznaju sa šumskim ekosistemima koji imaju veliki značaj za celokupan živi svet.
O gajenju šuma koje predstavlja osnovnu delatnost Preduzeća posetiocima je govorio inženjer šumarstva Nemanja Glišić. Tokom šetnje po uređenim šumskim stazama, on je objašnjavao od kolike je važnosti obnavljanje, nega i podizanje novih šuma, kao i proizvodnja reproduktivnog materijala. Prilikom obilaska Rasadnika, koji se nalazi na visini od 300m, na blago podignutom terenu i ukupnoj površini 0,7 hektara, građani su se upoznali sa proizvodnjom hortikulturalnog (ukrasnog) lišćarskog, četinarskog i zimzelenog drveća i šiblja. Ovaj sadni materijal se rasađuje i upotrebljava za ozelenjavanje šume i ulepšavanje zelenih površina na Avali.
Lepo uređene staze dovele su nas do izvora Sakinac na Avali koji pripada naseljima Beli Potok i Pinosava. Voda u izvoru je hladna sa temperaturom do pet stepeni i uzimaju je meštani iz Pinosave, Belog Potoka i Zuca.Sakinac je jedan od četiri izvora na Avali. Voda se ne preporučuje za trajno korišćenje jer ima visok sadržaj metala hroma iznad dozvoljenog nivoa. Ispitivanje kvaliteta vode obavlja Gradski zavod za javno zdravlje Beograda dva puta mesečno tokom cele godine. Preporučuje se povremeno uzimanje vode sa ovog izvora. Zanimljivo je poreklo imena Sakinac. Ono potiče od reči saka arapskog porekla. Naime, u vreme kada Beograd nije imao razvijnu vodovodnu mrežu, građane su vodom snabdevale sakadžije. To su bili ljudi koji su sa izvora i bunara vodu donosili u sakama. Saka je bilo bure od 150 – 200 litara, na dvokolici i sa konjskom vučom.
Spomenik sovjetskim ratnim veteranima na Avali je posvećen članovima sovjetske vojne delegacije koja je poginula u avionskoj nesreći na Avali 19. oktobra 1964. godine. Spomenik je podignut naredne godine. U ovoj nesreći poginulo je 18 ljudi, članova sovjetske vojne delegacije kada je avion „Iljušin“ udario u vrh Avale. Delegacija je letela u Beograd da prisustvuje proslavi dvadesetogodišnjice oslobođenja Beograda u Drugom svetskom ratu, u kome je učestvovala i Crvena Armija.
Sledeća destinacija u bogatom programu bila je obilazak Spomenika neznanom junaku na Avali, najmonumentalnijem javnom spomeniku na najvišoj koti Beograda. Posle miniranja srednjovekovnog grada Žrnova i uklanjanja prvobitnog Spomenika na mestu groba nepoznatog palog ratnika iz Prvog svetskog rata, kralj Aleksandar I Karađorđević je izgradio ovaj mauzolej prema nacrtima skulptora Ivana Meštrovića. Do mauzoleja smo stigli kaskadnim stepenišnim prilazima.Od 1987. godine mauzolej je proglašen kulturnim dobrom od izuzetnog značaja.
Za kraj izleta građani su se popeli na Avalski toranj.