Zuce se nalazi na blagim padinama kojima se Avala spušta ka istoku. Iako je, prema predanju, prvo slovensko naselje u ovom kraju postojalo još u DžIV veku kada je kralj Milutin podigao crkvu, naselje pod imenom Zuce prvi put se pominje u turskom popisu Vlaha beogradske nahije iz 1561. godine. Pre toga se na ovom području nalazilo muslimansko selo pod nazivom Torkol, o čemu saznajemo na osnovu podataka iz turskog popisa iz 1560.godine.
O poreklu imena Zuce, kao i Vrčin i Ripanj, postoji predanje koje prepričava jedan događaj iz turskog doba. Naime, pošto su se sela iz ove okoline u tom periodu često premeštala i imala nekoliko selišta, jedan turski spahija je, došavši na mesto gde je nekada bilo selo koje je u međuvremenu raseljeno, pitao seljake koji su tuda prolazili: „Ovde je bilo selo?” A oni su mu ogdovorili: „I na onom brdu zucau, na onom vrčau, a na onom ripau”. Smatra se da su po ovoj priči sela dobila imena.
Do izgradnje hrama Nerukotvorenog Lika Gospodnjeg, meštani Zuca su svoje verske potrebe zadovoljavali u hramu Sv. Marije Magdaline u Belom Potoku, crkvi u čijoj su izgradnji i sami učestvovali.
Prvi inicijator podizanja ove crkve, meštanin Draško Jovanović, sa belopotočkim sveštenikom Svetozarom Ivančevićem i nekoliko uglednih žitelja Zuca obratio se Mitropolitu zagrebačko-ljubljanskom Jovanu, koji je u to vreme menjao Patrijarha Germana. Mitropolit je podržao njihovu nameru, i 8. jula 1990. godine dao blagoslov da se na mestu zvanom „porta“ gradi hram. U letopisu crkve nalazimo podatak da se na ovom mestu nekada nalazila stara škola, crkvena zvona, stari zapis i da su se od davnina okupljali stanovnici sela i vršili litije. U Zucama se Litija održava prve subote posle Trojica.
Kamen temeljac hrama je osvetio Njegova Svetost Patrijah srpski Pavle 16. juna 1991. godine, uz sasluživanje Mitropolita zagrebačko-ljubljanskog Jovana, više sveštenika i đakona i u prisustvu mnoštva naroda.
Ovo je prvi hram kod nas koji je posvećen Nerukotvorenom Liku Gospodnjem (16. avgust). Tako je odlučeno, s obzirom da se Drugi dan Gospojine, 29. avgust, u Zucama praznuje kao seoska slava. U selu se ovaj dan naziva Gospođino lice, a interesantno je da Zučani ovako nazivaju i crkvu.
Arhitektonsko rešenje hrama je izradio arh. Mališa Živković. Radovi na izgradnji su tekli ubrzano, tako da je već 11. avgusta 2002. godine, Patrijarh Pavle, uz sasluživanje Mitropolita Jovana, izvršio osvećenje crkve i parohijskog doma, a prva Sveta arhijerejska Liturgija je odslužena na dan hramovne slave 1994. godine.
Hram je podignut zahvaljujući prilozima meštana i drugih dobrotvora koji su hramu, pored osnovne građe, obezbedili i svete sasude i polijelej. Ikonostas i deo ikona je darovalo sveštenstvo crkve Sv. Marka iz Beograda, a njegovu restauraciju i prestone ikone je uradio slikar Aca Malić iz Zuca.
Gradnja parohijskog doma je otpočeta 1997. godine, a završena tokom 2002. godine.