OPŠTI PODACI

Kada se pomene južna kapija Beograda, misli se na Voždovac, jednu od 17 beogradskih opština u kojoj, na površini od oko 148 kvadratnih kilometara živi blizu 200 hiljada stanovnika.
Opština obuhvata dve celine: gradsko jezgro – u kojem se nalaze stara naselja poput Pašinog brda i Dušanovca i savremene stambene celine i prigradska naselja pod Avalom – koja se protežu duž starog Kragujevačkog druma.

U drugoj polovini 20. veka, u periodu od 1969. do 1975. godine na teritoriji Opštine izgrađena su nova gradska naselja – Šumice, Konjarnik, Braća Jerković, Medaković, Banjica i Kumodraž, a 2012. godine završeno je i najnovije – naselje Stepa Stepanović.
Svojim položajem Voždovac zauzima centralni deo mape Beograda i graniči se sa osam drugih opština: na severu sa Vračarom, na severoistoku sa Savskim vencem, na zapadu sa Rakovicom i Čukaricom, na jugozapadu sa Barajevom, na jugu sa Sopotom, na istoku sa Grockom i na severoistoku sa Zvezdarom.


OPŠTINA I NjENI SIMBOLI

Celokupna teritorija današnje opštine Voždovac, izuzev Zuca i Ripnja, krajem 19. veka pripadala je Vračarskom srezu.

Neposredno posle Drugog svetskog rata u Beogradu je izvršena nova teritorijalna podela grada na rejone. Izvršni narodni odbor grada Beograda u maju 1945. godine doneo je odluku da se, spajanjem Narodnooslobodilačkog odbora 11. rejona i teritorije Banjice, formira Narodni odbor 6. rejona grada Beograda – kasnije Narodni odbor opštine Voždovac.

U tadašnjoj Ulici vojvode Gligora (danas Ustaničkoj) 1949. godine izgrađena je zgrada Opštine i njene službe su se našle pod istim krovom. Na glavnom ulazu u zgradu i danas stoje spomenici „Borbe“ rad vajara Sretena Stojanovića iz 1949. godine i  „Obnova“ rad Lojzea Dolinara.

Posle 1950. godine osnivani su narodni odbori opština, te je krajem maja 1952. godine prestao sa radom Narodni odbor 6. rejona održavanjem prvih sednica narodnih odbora opština Voždovac i Lekino brdo koje su formirane na dotadašnjoj teritoriji 6. i dela 7. rejona. Predsednik opštine Voždovac do 1955. godine bio je Nikola Stepanović, a opštine Lekino brdo Petar Kvrgić. Ove dve opštine spojene su 1. januara 1957. godine, a predsednik novoformiranog Narodnog odbora opštine Voždovac bio je Vučko Ivković.

Jula 1955. godine, voždovačkoj opštini priključeni su Beli Potok, Jajinci, Kumodraž, Pinosava i Rakovica selo, u toku 1957. godine Pašino brdo i Dušanovac, a nešto kasnije i Zuce. Početkom 1960. godine Voždovcu je priključen i Ripanj. Time su formirane današnje granice opštine.

Grb Gradske opštine Voždovac usvojen je 1993. godine. Dva gornja polja štita podsećaju na grb Srbije i Šumadije koji su se nalazili na ustaničkoj zastavi i pečatu vožda Karađorđa po kome opština nosi ime. Polje sa dvostrukom ružom asocira na zelene voždovačke površine.

Desni držač štita je crni vepar – heraldičko znamenje Šumadije, čija je Voždovac severna kapija. Držači nose zastave Beograda i Karađorđevih ustanika, a u u grb su utkane i boje srpske zastave.

Opštinska slava je Sveti Andrej Prvozvani koji se obeležava 13. decembra.